متغیرها در پایتون – {جلسه پنجم از دوره آموزشی python}
مقدمه
در جلسه پنجم از آموزش پایتون قصد داریم تا با متغیرها در پایتون آشنا شویم. ما همیشه با متغیرها در انواع زبان های برنامه نویسی کار داریم و بد نیست که یک جلسه به صورت جداگانه به آنها بپردازیم. قبل از هر چیز باید پایتون را بر روی سیستم خود نصب کنید. ما قبل در جلسه زیر در مورد این موضوع صحبت کرده بودیم :
متغیر چیست و چگونه از متغیرها در پایتون استفاده کنیم ؟
ما در طول یک برنامه نیاز داریم تا پارامترهای مختلفی را تعریف کنیم. گاهی اوقات مثلا قصد داریم سرعت لحظه ای یک ماشین را به کمک پایتون نمایش دهیم. طبیعی است که این سرعت به صورت پیوسته تغییر می کند و ما میخواهیم به کمک این سرعت کارهای دیگری (مثل دستور ترمز یا …) را انجام دهیم. در اینجاست که کافی است تا یک متغیر تعریف کنیم و این متغیر به صورت پیوسته مقدارش تغییر می کند. (به همین علت است که نام متغیر به آن اطلاق می شود.) و حال با این متغیر دستورات لازم اجرا شوند.
بدیهی است که متغیرها میتوانند انواع مختلفی داشته باشند. گاهی اوقات یک عدد صحیح هستند. گاهی یک عدد اعشاری و گاهی اوقات هم یک رشته و…
یکی از مزایای پایتون این است که نیاز ندارد تا نوع متغیرها تعریف شوند. در سایز زبان های برنامه نویسی (مثل C ) برای این که یک متغیر تعریف کنیم حتما ابتدا باید کلمه کلیدی متناسب با آن متغیر آورده شود. مثلا اگر میخواستیم یک متغیر عدد صحیح تعریف کنیم و مقدار 5 را به آن بدهیم ، باید آن را به صورت زیر تعریف میکردیم :
int a=5;
با کمک خط بالا میتوانستیم یک متغیر به نام a تعریف کنیم که مقدارش 5 است.
در پایتون اما نیاز نیست که نوع متغیر را مشخص کنیم و پایتون به صورت اتوماتیک تشخیص می دهد که نوع متغیر چیست. بنابراین اگر میخواستیم همین خط بالا را در پایتون بنویسیم کافی بود تا بنویسیم :
a=5
نیازی به توضیح نمی باشد که برای مقدار دهی به متغیرها کافی است تا از علامت مساوی استفاده کنیم.
یکی از مواردی که میگویند پایتون زبان برنامه نویسی سطح بالاست ، همین مورد می باشد. در واقع پایتون خودش خیلی چیزها را می فهمد و ما میتوانیم بدون نیاز به تعریف های اضافی ، کدهای خود را بنویسیم. به بیان متفاوت تر ، زبان پایتون به زبان انسان نزدیکتر است.
نام گذاری متغیرها در پایتون
یکی از مواردی که باید حتما به آن توجه کنیم ، نام گذاری صحیح متغیرها در پایتون است. (این موضوع برای سایر زبان های برنامه نویسی نیز برقرار می باشد.)گاهی اوقات ما برای سادگی کار از حروفی مثل a و b و cو … برای نام گذاری متغیرها در پایتون و یا سایر زبان های برنامه نویسی خود استفاده میکنیم. این موضوع میتواند باعث دردسر ما شود. علت هم این است که ما پس از یک مدت که کد را نخواندیم و دوباره میخواستیم بخوانیم ، اصلا یادمان نیست که این متغیرهای برای چه کاری تعریف شده اند. در حالی که اگر یک اسم مناسب برای متغیرها انتخاب کرده بودیم با این مشکل روبرو نمی شدیم.
نکته مهم : یکی از نکاتی که باید در برنامه نویسی حرفه ای رعایت کنیم ، نام گذاری صحیح متغیرهاست. به کمک این کار خوانایی برنامه بالاتر میرود.
مثلا اگر میخواهیم متغیری تعریف کنیم که سرعت یک ماشین در هر لحظه را در خود ذخیره میکند ، نام های زیر میتوانند گزینه های مناسبی برای ما باشند :
velocity volocity_of_machine sorat_machine
توجه داشته باشید که حتما لازم نیست کلمات شما معنای انگلیسی دقیق و کاملی داشته باشند. چنان در که گزینه های بالا نیز میتوانید مشاهده کنید که برخی کلمات معنای دقیقی ندارند. مهمترین نکته این است که ما با دیدن عبارات بالا متوجه شویم که پارامترهای تعریف شده میتوانند به خوانایی برنامه کمک کنند و ما میفهمیم که این متغیر دقیقا چه چیزی را در خود ذخیره می کند.
استانداردهای نام گذاری متغیرها در پایتون و سایر زبان های برنامه نویسی
نام گذاری متغیرها در پایتون دیگر زبان ها استانداردهایی دارد. به صورت کلی میتوانیم سه نوع نام گذاری استاندارد را معرفی کنیم که کاربرد گسترده تری دارند:
1-یک متغیر تماما از حروف کوچک تشکیل شده باشد و بین کلمات مختلف آن از underscore (یا همان _) استفاده کنیم. مثلا برای سرعت ماشین میتوانیم بنویسیم :
velocity_of_machine
همانطور که میبینید متغیر بالا از سه کلمه مختلف تشکیل شده است و همه کلمات با حرف های کوچک نوشته شده اند و بین کلمات از _ استفاده شده است.
2- متغیرها را از هم جدا نکنیم و تنها اول کلمات را با حرف بزگ بنویسیم. در این حالت اگر متغیر از چند کلمه تشکیل شده بود از _ استفاده نمی شود و صرفا از کلمات دوم و سوم به بعد حرف اولشان بزرگ باشد. مثل سرعت ماشین را به صورت زیر تعریف کنیم :
velocityOfMachine
3-تمامی حرف های یک متغیر ، حروف بزرگ باشد. یعنی سرعت ماشین به صورت زیر تعریف شود :
VELOCITYODMACHINE
این نوع نام گذاری را هم در زبان های برنامه نویسی مشاهده میکنیم که کاربردهای خاص خود را دارد.
قبل از پایان جلسه حتما تمرین های زیر را انجام دهید تا به درک بهتری از این جلسه برسید.
سوال 1 : متغیر متناسب با نام خود در پایتون تعریف کنید و در مرحله اول مقدار آن را در کنسول نمایش دهید.
در مرحله بعد همان متغیر را تماما با حروف بزرگ تعریف کنید به طوری که املای هر دو متغیر یکسان باشد و فقط در کوچک بودن یا بزرگ بودن حروف تفاوت داشته باشند. مقدار این متغیر را دو برابر سن خود قرار دهید و آن را در خروجی نمایش دهید.
آیا برای نمایش مقدار این دو متغیر با خطایی روبرو شدید ؟ چرا ؟ با این تفاسیر آیا پایتون زبانی حساس به حروف می باشد یا خیر.
سوال 2: متغیر به نام print تعریف کنید و مقدار آن را برابر 10 قرار دهید و سعی کنید که مقدار آن را در خروجی نمایش دهید. آیا با خطایی مواجه شدید ؟ چرا در هنگام نامگذاری متغیرها در پایتون نمیتوانیم از هر اسمی استفاده کنیم ؟
مثل همیشه میتوانید ما را در تلگرام و یا اینستاگرام دنبال کنید :
دیدگاهتان را بنویسید